اثر مغناطیسی کردن آب آبیاری بر ویژگی‌های الگوی رطوبتی در آبیاری قطره‌ای سطحی

در این پژوهش اثر مغناطیسی کردن آب آبیاری بر خصوصیات پیاز رطوبتی در آبیاری قطره‌ای سطحی بررسی شد. آزمایش به صورت طرح کامل تصادفی در سه تکرار بر روی خاک با بافت لوم رسی و قطره‌چکان میکروفلاپر با دبی 4 لیتر در ساعت در گلخانه مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان در سال 1391 اجرا شد. آزمایش در یک جعبه فلزی به ابعاد 80×80×80 سانتی‌متر که یک دیواره آن از شیشه شفاف ساخته شده بود انجام شد. جهت ایجاد میدان مغناطیسی از دو عدد مغناطیس ثابت با شدت 1/0 تسلا که دور لوله پلی‌اتیلن 16 میلی‌متر نصب شده بود استفاده گردید. خصوصیات پیاز رطوبتی شامل عرض خیس شده سطح خاک، قطر دایره عظیمه پیاز رطوبتی و عمق رخداد آن و طول گسترش پیاز رطوبتی در خاک در زمان‌های 1، 3، 5، 10، 15، 20، 30، 40، 50، 60، 70، 80، 90 و 120 دقیقه که در قسمت شفاف جعبه مشاهده می‌شد اندازه‌گیری گردید. مقادیر اندازه‌گیری شده با استفاده از نرم‌افزار SAS مورد آنالیز آماری قرار گرفت. با توجه به نتایج تیمار، آب مغناطیسی باعث افزایش عرض خیس شده سطح خاک و قطر دایره عظیمه پیاز رطوبتی گردید. بیش‌ترین اختلاف مشاهده شده بین عرض خیس شده سطح خاک در تیمارهای آب مغناطیسی و آب معمولی 9/7 سانتی‌متر و برای قطر دایره عظیمه پیاز رطوبتی 32/6 سانتی‌متر بود که در زمان 120 دقیقه پس از شروع آزمایش رخ داد. اختلاف‌های بیان شده از نظر آماری معنی‌دار () بود. گسترش بیش‌تر عرض پیاز رطوبتی آب مغناطیسی نسبت به تیمار آب معمولی در خاک در سیستم آبیاری قطره‌ای سطحی باعث کاهش عمق پیاز رطوبتی در تیمار اول در خاک شد. با توجه به نتایج، حداکثر عمق پیاز رطوبتی در تیمار آب معمولی 52/22 سانتی‌متر و آب مغناطیسی 25/22 سانتی‌متر بود که از نظر آماری  تفاوت معنی‌دار () نداشتند. با توجه به نتایج این پژوهش، در صورت استفاده از آب مغناطیسی در سیستم آبیاری قطره‌ای می‌توان فاصله قطره‌چکان‌ها را از یکدیگر بیش‌تر گرفت.